dbajMY o H2O

POWRÓT DO DWÓCH DOMÓWSpływ się skończył, wróciliśmy do domów. Dwóch. Symbolicznie – do Złotorii i Torunia, gdzie oba spływy spięły się w całość, a my ponownie zostaliśmy przywitani jak starzy przyjaciele, oraz dziś do domów prawdziwych, gdzie we własnych głowach będziemy rozprawiać się ze swoimi przeżyciami, myślami, wspomnieniami. SPŁUKANYWczoraj z samego rana zostaliśmy ześluzowani na…
Czytaj dalej

ROZŁĄKAStare przysłowie mówiące o tym, że nigdy nie wchodzi się do tej samej rzeki można rozumieć na wiele sposobów. Dla jednych to ostrzeżenie, dla mnie raczej informacja, że za każdym razem sytuacja jest inna. I tak też w praktyce to wygląda, znów okazuje się, że nie sposób pisać scenariuszy na każdy dzień, one piszą się…
Czytaj dalej

POD TOPOLAMIKiedy tylko na jakimś spacerze ujrzę topole, zaraz usiłuje wmówić żonie, że to najpiękniejsze drzewa i najszlachetniejsze drewno. Jej odpowiedź jest zawsze taka sama: „chyba na trumny”. A tu taka niespodzianka: Płock, przystań, szpaler pięknych topoli nad brzegiem rzeki, a między nimi rozpięty mój hamak na tle zachodu słońca. CZAS NA ZWIEDZANIEPonieważ wzdłuż linii…
Czytaj dalej

SALA ŚLUBÓWBycie relacjonującym podczas takiego spływu to dość niewdzięczna rola, wiąże się z pewnymi oczekiwaniami, którym chciałoby się sprostać, jednak często warunki aby coś napisać są trudne. Od kuchni wygląda to tak, że zazwyczaj po średnio przespanej nocy, należy obudzić się przed wszystkimi i wykorzystać chwilę spokoju, ewentualnie schować się w jakimś zacisznym kąciku. Aktualnie…
Czytaj dalej

PRZYGODY PANA KLEKSAPierwszy dzień spływu pod doniosłym hasłem „dbajmyoh2o” zaczął się od nieoczekiwanej, aczkolwiek zapowiadanej przez niektórych wizyty Pana Kleksa. W następnej kolejności dołączali pozostali członkowie zespołu, ekipa techniczna przygotowująca oficjalne podpisanie deklaracji o ochronie wód, a na końcu oficjele do jej podpisania. Uroczystość się zakończyła, telewizja sfilmowała, zwodowaliśmy kajaki, a z wyżej wymienionych do…
Czytaj dalej

O SUCHEJ STOPIEPóźnym, a nawet bardzo późnym popołudniem dotarliśmy do Otwocka. Część zespołu musiała pojawić się na miejscu dzień wcześniej, druga część dołączy za chwilę. Rozbiliśmy obóz u ujścia rzeki Świder – jej końcowy fragment właśnie przepływa sobie kilkanaście metrów od mojego poklejonego srebrną taśmą namiotu. SKOŃCZYĆ POD MOSTEMJak to na takich wyprawach bywa, wiele…
Czytaj dalej